War; effects on; world politics; foreign relations; military sciences; study and teaching; 21st century.

Résumé : Le PPBS a été conçu comme un instrument destiné à ceux qui décident de l'allocation des ressources publiques : il doit leur permettre de prendre de meilleures décisions. S'il est très difficile de repérer et de juger les choix que le développement du système a inspirés aux Etats-Unis, il n'en est pas mains certain que ses résultats tangibles sant maigres car la masse des anciens programmes, principale source potentielle de moyens nouveaux, n'a guère été remise en question.La valeur (...) intrinsèque du PPBS ne peut être mise en cause. Ce qui doit l'être, c'est la lenteur de son développement, qui demeure peu avancé. Cette lenteur s'explique, car le système ne peut produire des fruits dans une terre stérile qu'on n'a pas préparée.La brutalité et les maladresses de l'opération déclenchée en 1965 dans le gouvernement fédéral américain ne pouvaient que renforcer la résistance au changement et retarder, sinon compromettre, le succès final. Les perspectives demeurent heureusement favorables, puisque la nouvelle administration ne semble pas décidée à faire machine arrière et que les Etats et Villes ont démarré sous de bien meilleurs auspices.La principale conclusion qu'imposent les expériences américaines est que toute juridiction intéressée par le PPBS doit impérativement développer, de la façon la plus générale, la volonté d'instaurer le système et s'assurer les moyens de le faire. C'est dire qu'il est peu sage d'engager la bataille sur tous les fronts à la fois : il faut tenter des percées. Mais c'est dire aussi combi en l'information et la formation sant essentielles. A cet égard, l'installation généralisée de certains éléments du système, à savoir la structure de programmes et le budget-programme, loin de présenter des inconvénients, peut constituer un excellent exercice en dehors de son utilité directe pour le preneur de décision. La bataille en cause est surtout celle de la conviction: l'outil est prêt, il est bon, encore faut-il que l' ouvrier accepte de s'en servir.Samenvatting:Planning-programming-budgeting werd ontworpen als een instrument voor diegenen die beslissen over de toewijzing van de overheidsmiddelen.Dit instrument moet de beslissers in staat stellen betere beslissingen te treffen. Het is niet makkelijk deze beslissingen op te sporen en te beoordelen welke in de Verenigde Staten getroffen werden onder invloed van de ontwikkeling van deze systeembenadering. Toch is het met vrij grote zekerheid te stellen dat de tastbare resultaten gering zijn omdat de veelheid aan oude programma's die tenslotte toch de voornaamste potentiële bronnen zijn van nieuwe middelen, nooit werden aangevochten.De intrinsieke waarde van PPBS kan daarom evenwel niet worden genegeerd. Wat wel dient aangeklaagd is de traagheid van zijn aanslepende ontwikkeling. Deze traagheid is te verklaren door het feit dat het systeem slechts vruchten kan afwerpen zo het ingeplant wordt in degelijk voorbereid terrein.De brutaliteit en de onhandigheden bij de operatie die in 1965 werd ingezet in het amerikaans federaal overheidsbestel konden niets anders dan de weerstand tegen de verandering versterken en afbreuk doen aan het uiteindelijk slagen van het systeem. Gelukkiglijk blijven de vooruitzichten gunstig want de nieuwe beleidsvoerders sinds de presidentsverkiezingen, blijken ermee te willen doorgaan en de staten en lokale overheden zijn ermee van wal gestoken onder veel betere omstandigheden. Het doorslaggevend besluit uit de amerikaanse ervaringen terzake is wel dat elke instantie welke belangstelling heeft voor PPBS, nodig moet op zo breed mogelijk vlak de wil doen groeien om het systeem te ontwikkelen en er ook de nodige middelen toe ter beschikking stellen. Dit betekent tevens dat het weinig aan te bevelen is de strijd op alle fronten terzelvertijd aan te binden maar wel geleidelijk doorbraken te verwezenlijken. Dit brengt dan evenwel ook met zich dat informatie en vorming essentieel zijn bij deze strategie. In dit verband moet dan ook gezegd worden dat reeds het invoeren van sommige deelementen van het systeem, zoals de programmastructuur en het programmabudget, voor de beslisser nuttig kan zijn voor zijn persoonlijk inzicht en vorming.De te voeren actie dient nog slechts te worden toegespitst op het overtuigen van de verantwoordelijken. Het instrument is immers gebruiksklaar en degelijk, er is alleen nog het wachten op de wil van de gebruiker dit instrument ter hand te nemen. (shrink)

Some people have supposed that utility is good in itself, non-in-strumentally good, as distinct from good because conducive to other good things. And in modern versions of this view, utility often means want-satisfaction, as distinct from pleasure or happiness. For your want that p to be satisfied, is it necessary that you know or believe that p, or sufficient merely that p is true? However that question is answered, there are problems with the view that want-satisfaction is a non-instrumental good. (...) What if you want something only because you have a false belief? What if the time at which you want that p is fifty or five hundred years before the time to which p itself refers? To meet these difficulties, qualifications have to be introduced, and much has been written about how exactly these qualifications are to be framed.1 There is however what may be a rather more serious objection to the view that want-satisfaction is a non-instrumental good, or rather to the combination of that view with the principle that it is sufficient for your want that p to be satisfied simply that p is true. The objection is that this combination forces you to give undue weight to the mere acquisition of desires when you come to make judgements about changes in the value of things. It forces you to say that for any true proposition p, which initially you do not want to be true, your mere acquisition of a desire that p will, other things being equal, make the world better. Non-instrumental value can be increased merely by multiplying desires, even though everything else remains the same. Surely, however, improving the world is not as easy as that. (shrink)

The third volume in West's Hellenica trilogy is devoted to philosophy, and music and metre; however, it also contains essays on other literary texts and topics.

The paradoxographer Apollonius preserves the memory of a singular occurrence which Aristoxenus had recorded as having happened in southern Italy in his own time. A strange insanity afflicted women. They would suddenly leap up in the middle of dinner, hearing the call of a voice, and rush out into the country.μαντενομένοις δ τος Λοκρος κα ‘Ρηγίνοις περ τς παλλαγς το πάθους επεν τν θεόν, παινας ιδειν αρινος †δωδεκατης† μέρας’.

This is an interdisciplinary volume that focuses on the central topic of the representation of events, namely cross-cultural differences in representing time and space, as well as various aspects of the conceptualisation of space and time.

In the twenty years since the first Earth Day, the environmental movement has become increasingly “commercialized.” In this paper, I examine why many environmental organizations now offer an array of products through catalogs and magazines, or manage stores and outlets. In part one, I explore some of the economic and political influences during the 1970s and 1980s that resulted in increased organizational sophistication and an increased production of environmental products. The part two, I explore the “commercialization” of environmentalism from two (...) angles. First, in terms of a deconstructionist critique of the system of commodities and image, I demonstrate that when environmental organizations partake in this consumer culture, they actually reproduce precisely the values and institutions that they criticize. Second, from a “constructionist” perspective, I argue that environmental products can re-enchant or reconnect people with nature, and thus can help change cultural attitudes about human-naturerelationships. I conclude that environmental products are contradictory because environmental merchandise is juxtaposed uneasily between environmental ideological rhetoric and material ambition. Environmental organizations must recognize this ambiguity before they can deal with the problem effectively. (shrink)